Het verhaal van Rebecca, werkzaam bij Lentis.

Sinds oktober 2019 werkt Rebecca Elbert (1996) als orthopedagoog bij Lentis Jonx Hoogezand. Ze zit helemaal op haar plek dankzij het gezellige team, het afwisselende werk en de aangeboden ontwikkelingsmogelijkheden: “Er is hier zoveel ruimte om te groeien. Niet alleen als beginner, maar ook als ervaren medewerker. Het houdt niet op.”

Waarom heb je voor het vak orthopedagogiek gekozen?

Ik wilde altijd al met kinderen werken. Ik vind het mooi hoe krachtig ze kunnen zijn en soms de kleine positieve dingen zien. Omdat voor de klas staan niets voor mij is, wees mijn zus mij op de opleiding Orthopedagogiek en dat was een schot in de roos. Direct na mijn studie ben ik bij Jonx ambulant Hoogezand aangenomen als behandelaar. Ik doe diagnostiek en geef therapie aan kinderen en jongeren met psychische problemen. Vanaf mijn eerste werkdag voelde het hier als een warm bad. Iedereen was zo geduldig en ik kreeg uitstekende werkbegeleiding.

Kun je iets meer over Jonx Hoogezand vertellen?

We zien kinderen en jongeren tot 18 jaar met diverse problematiek, zoals autisme, ADHD, stemmingsproblemen en angst. Ook ons team is divers. Het bestaat onder andere uit GZ-psychologen, een psychomotorisch therapeut, een beeldend therapeut, een kinder- en jeugdpsychiater en behandelaren, oftewel de orthopedagogen en psychologen. Het secretariaat ondersteunt ons bij administratieve taken. Het multidisciplinaire team ervaar ik als een groot voordeel. Cliënten krijgen sneller de juiste hulp en als collega’s kan je kennis uitwisselen en van elkaar leren. Ik integreer bijvoorbeeld oefeningen van de beeldend therapeut in mijn eigen behandelingen. Het multidisciplinaire team is een van de dingen die deze werkplek zo fijn maakt.

Wat zorgt er nog meer voor dat jij je op je plek voelt?

De organisatie is cliënt- en medewerkersgericht. Voor de cliënt gaat het hier gestroomlijnd. Na de intake en de diagnostiek komen de cliënten direct in behandeling, zonder te hoeven wachten. Diegene die de intake doet, is later bijna altijd de behandelaar. Als er geen klik is of als de behandelaar een bepaalde behandeling niet kan bieden, neemt een collega het over. Maar over het algemeen hebben cliënten vanaf het begin een vast gezicht en ook als behandelaar is het prettig om een kind vanaf het begin te zien en zelf de diagnostiek uit te voeren. Daarnaast heeft Jonx oog voor de medewerkers. Er wordt echt naar je geluisterd. Toen we bijvoorbeeld als medewerkers vonden dat we zulke volle agenda’s hadden, zijn er administratie- en overlegblokken ingevoerd. Daardoor is er elke werkdag tussen de behandeluren door meer ruimte voor overleg.

Hoe ziet een gemiddelde werkdag er nu uit?

We beginnen de dag om half negen met een half uurtje administratie of overleg met collega’s en ketenpartners, zoals het wijkteam, de huisarts of school. De eerste behandeling is om negen uur of we hebben een vergadering over cliënten of casuïstiek. Daarna volgen weer twee behandeluren en een half uur administratietijd. De middag ziet er vergelijkbaar uit. Je hebt als behandelaar wel regie over je eigen agenda, maar de structuur is ingekaderd. Dat vind ik prettig, want het werk zelf is afwisselend en soms best uitdagend.

“Er is hier zoveel ruimte om te groeien. Niet alleen als beginner, maar ook als ervaren medewerker. Het houdt niet op.”

Wat vind je de grootste uitdaging in je werk?

Wij bieden specialistische ggz en de casussen zijn soms erg complex. De individuele problematiek kan ingewikkeld zijn, maar daarnaast zijn er regelmatig systeemproblemen. Het is daarom belangrijk om ook het systeem van de cliënt in kaart te brengen en de invloed van het systeem op het kind. Bovendien is geen enkele cliënt hetzelfde. Je moet goed puzzelen, onderzoeken en met anderen overleggen. Het maakt het werk tegelijkertijd mooi. Elk stapje in de ontwikkeling van een cliënt is winst en dat vieren we ook als behandelaren.

Wat vind je nog meer mooi aan je baan?

De diverse problematiek en verschillende leeftijden van mijn cliënten vind ik interessant. Het ene uur zit ik met een jong kind in de speelkamer, terwijl ik het uur daarna cognitieve gedragstherapie aan een tiener geef. Verder vind ik het leuk dat ik dankzij alle cursussen die ik doe, weer nieuwe technieken kan toepassen in mijn werk. Mijzelf ontwikkelen geeft energie. Daarnaast blijft het steeds weer bijzonder om de verhalen te horen van alle cliënten en hun ouders. Je leest eigenlijk een boek van een cliënt over wat ze allemaal hebben meegemaakt en daarna mag jij het boek samen met hen verder schrijven.

Je hoort regelmatig heftige verhalen. Hoe ga je daarmee om?

Er zijn hier zoveel lieve collega’s waar je je verhaal kwijt kan, zelfs na werktijd wanneer dat nodig is. We letten op elkaar en helpen elkaar. Soms neem je een heftig verhaal of een nare gebeurtenis mee naar huis, maar ik vind dat niet per se verkeerd. Het maakt je menselijk. Het is overigens niet de bedoeling dat je samen met de cliënt in de put belandt. Daarom is het voor dit vak belangrijk om positief in het leven te staan. Je moet de goede momenten in het leven van het kind eruit kunnen halen.

Zijn er nog andere eigenschappen die volgens jou belangrijk zijn?

Het is belangrijk dat je stevig in je schoenen staat. Naast dat je contact hebt met de cliënt, heb je ook intensief contact met het systeem van het kind, zoals de ouders of scholen. Dat kan ingewikkeld zijn als zij een andere visie hebben. Vooral bij kinderen tot twaalf jaar heb je veel contact met ouders bij bepaalde behandelingen. Bij bijvoorbeeld een angstbehandeling kan je wel tegen een tienjarig kind zeggen dat hij of zij vaker naar buiten moet, maar uiteindelijk moet de ouder het kind ook stimuleren. Daarnaast is creativiteit en flexibel denken een handige eigenschap. Je kunt niet altijd precies een behandelingsprotocol volgen, maar je moet aansluiting zien te vinden bij je cliënt. Op veel gebieden kun je je natuurlijk ook ontwikkelen, daar is Jonx een uitstekende plek voor.

Op welke gebieden wil jij jezelf de komende tijd ontwikkelen?

Ik ben op dit moment bezig met de vervolgcursus cognitieve gedragstherapie en ik wil graag nog andere cursussen doen, zoals de EMDR-cursus en uiteindelijk de opleiding tot GZ-psycholoog. Dat kan hier allemaal. Bovendien vind ik het fijn om in Groningen te wonen. Ik ben met de trein in tien minuten in Hoogezand, dat maakt deze plek ook ideaal.

Wat spreek jou zo aan in het Noorden?

Het is een mooie combinatie van stad en prachtige natuur. Je bent vanuit de stad snel in het bos of de weilanden. Groningen zelf is bruisend en wordt steeds meer een stad-stad, je ziet bijvoorbeeld dat het Stadspark vaker wordt benut voor grote evenementen. Tegelijkertijd heeft Groningen nog steeds de nuchterheid van het Noorden in zich en dat vind ik heerlijk. Voorlopig zit ik hier goed!

Ook aan de slag als orthopedagoog?

Bekijk alle vacatures