Het verhaal van Foke, werkzaam bij Lentis.

Foke Bos is na de opleiding HBO-V van Zwitserland tot aan Saudi Arabië werkzaam geweest als verpleegkundige in diverse ziekenhuizen. Na vele jaren en diverse werkplekken is ze in Groningen als praktijkverpleegkundige bij een gezondheidscentrum voor asielzoekers gaan werken. Hier kwam ze naast de somatiek ook veel psychische problemen tegen. Deze ervaring heeft ervoor gezorgd dat ze de overstap heeft gemaakt naar de GGZ. “Ik dacht het roer moet om. De psychiatrie sprak mij altijd wel aan en de vraag ‘kan ik daar iets mee?’ bleef rondspoken. Ik heb ervaren dat je daar ook iets mee kunt.” Foke werkt sinds 1 juli bij de crisisdienst en het IHT-team van Lentis.

Zou je iets meer over jezelf kunnen vertellen?

“Sinds 1 juli 2018 werk ik bij de crisisdienst van Lentis. In 1997 ben ik afgestudeerd als HBO-V ’er en daarvoor heb ik nog de opleiding HBO SPH afgerond. Tegenwoordig is dit de opleiding Social Work. Na mijn studies ben ik naar het buitenland vertrokken om als verpleegkundige in diverse ziekenhuizen aan de slag te gaan. Ik heb in Zwitserland, in Londen en daarna nog twee jaar in Saudi Arabië gewerkt. Daar heb ik mijn Deense man ontmoet en twee kinderen gekregen. Vervolgens heb ik 5 jaar in een ziekenhuis in Kopenhagen gewerkt en daarna zijn we vanuit Denemarken naar Abcoude verhuisd. Ik heb in het AMC gewerkt en ben later in Abcoude bij de thuiszorg als coördinerend wijkverpleegkundige terechtgekomen.

Vanwege de zucht naar het noorden en onze familie en vrienden zijn we weer naar Groningen verhuisd. Daar ben ik als zorgcoördinator begonnen in de thuiszorg en vervolgens via via in de asielzoekers wereld terecht gekomen. Hier heb ik mijn opleiding tot praktijkverpleegkundige afgerond en vier jaar met veel plezier gewerkt. Vanwege een aanbesteding in de zorg is mijn werk daar gestopt. Ik heb daarna nog als praktijkverpleegkundige een half jaar in een verpleeghuis gewerkt, maar hier vond ik niet de uitdaging die ik zocht. Ik vond dat het roer om moest en ben bij Lentis terecht gekomen.”

Waarom heb je ervoor gekozen om toch weer naar Groningen terug te komen?

“Groningers zijn soms wat stugger, maar staan nuchter in het leven. Er gaat niets boven Groningen. De stad Groningen vind ik gewoon geweldig. Het voelt voor mij altijd als thuiskomen. De mentaliteit spreekt mij aan. Het is wat gemoedelijker. Ik heb een tijdje in Abcoude onder Amsterdam gewoond en ik vond het daar zo jachtig, allemaal zo prestatiegericht. Als je van nuchterheid houdt, een mooie omgeving en rust, dan zit je in Groningen goed.“

Je werkt sinds 1 juli bij Lentis, bevalt het hier?

“Ja enorm goed. Ik ben binnengekomen bij de acute zorg en het IHT-team (Intensive Home Treatment). Dit team bestaat uit drie onderdelen, de deeltijd, IHT-thuis en de crisisdienst. Ik ben allround ingewerkt. Ik vind alle drie de aspecten heel erg leuk. De crisisdienst biedt mij voldoende uitdaging. Dan zie je mensen aan het begin dat ze binnenkomen en in de verdere verwijzing.”

Wat is jou functie precies binnen het team?

“Ik ben gedifferentieerd verpleegkundige. Ik ben inzetbaar bij alle drie de onderdelen van IHT voor bijvoorbeeld; thuisbezoeken en mensen die ambulant binnenkomen. Bij de crisisdienst is het de coördinatie van de triage van mensen die bellen.”

Zou je iets meer over het triage werk kunnen vertellen?

“Als triagist zijn er drie diensten. De dagdienst, avonddienst en nachtdienst. Overdag zit je aan de telefoon en bellen huisartsen of andere ketenpartners met nieuwe aanmeldingen of vragen over specifieke mensen die al in zorg zijn. Je kijkt dan wat je zelf al te woord kunt staan en wat er binnen de triage mee moet. Dit overleg je met de dienstdoende psychiater of arts en dan kijk je samen wie wat op pakt, of er acuut iets moet gebeuren en welk circuit ze in moeten gaan. Indien nodig vindt er een beoordeling plaats op de crisisbeoordelingslocatie (CBL). ‘s Avonds ga je om vijf uur richting het CBL waar de avonddienst verder plaatsvindt. Hier krijg je ook de telefoontjes van buitenaf binnen. Dit kan heel divers zijn zoals, huisartsen, verwijzers, politie, ambulancediensten en patiënten die zelf bellen met bijvoorbeeld suïcidale gedachten of pogingen. ’s Nachts loopt het daar op door. Er kan wel behoorlijk wat op je af komen. Dat maakt het ook een hele dynamische werkomgeving.”

Je krijgt via de telefoon ook wel moeilijke dingen binnen die je misschien zijn bijgebleven. Hoe ga je daarmee om?

“Ik vind het fijn dat we altijd, behalve in de nachtdienst, met zijn tweeën werken en er ieder moment een arts en/of psychiater bereikbaar is. Iedereen staat ervoor open om over situaties te praten. Sparren met een collega, of met je regiebehandelaar een bepaalde situaties nabespreken zijn hier goede voorbeelden van. Soms kan dit niet direct op het moment zelf, maar dan komen we er later weer op terug. Ik ervaar geen drempel om het daar over te hebben en dat vind ik fijn.

Wat zijn volgens jou kenmerken die iemand nodig heeft om bij de crisisdienst te werken?

“Het is belangrijk dat je een brede rug hebt. Niet iedereen is altijd even vriendelijk aan de telefoon. Ook moet je flexibel en stressbestendig zijn, het overzicht kunnen behouden in zeer hectische situaties en creatief kunnen denken. Het kan soms heel rustig zijn, maar het kan het ook van alle kanten binnenkomen. Je moet jezelf daar niet in verliezen. Ook moet je binnen de beschreven werkprocessen buiten de hokjes kunnen denken, dus als het niet linksom kan, misschien rechtsom.”

Je hebt heel divers in de zorg gewerkt. Wat heeft er voor gezorgd dat je nu voor de GGZ hebt gekozen en dan met name het werk dat je nu doet?

“Mijn fascinatie voor hoe het menselijk brein werkt. Overprikkeling kan echt alle lagen van de bevolking treffen zeg maar. Iedereen kan een psychose of depressie of suïcidale gedachten hebben. En om mensen die zo diep zitten toch weer iets van een houvast te geven op een respectvolle manier, zodat ze weer verder kunnen en je ze uit het dal ziet komen, dat geeft mij voldoening.”

Jij hebt HBO-V gestudeerd en bent nu gedifferentieerd verpleegkundige. Is jou functie ook anders binnen de crisisdienst dan op een andere afdeling?

“Ja, zeker. Ik denk dat je op een andere afdeling meer in het behandeltraject zit. Ik ga nu ook de opleiding tot sociaal psychiatrisch verpleegkundige volgen en dat lijkt mij een mooie combinatie. Dat je er meer op uit gaat en de triage erbij doet. Het triagewerk is heel divers en je competenties als verpleegkundige worden hierin op een andere manier aangesproken. Je verleent zorg zodat je zorg kunt bieden. Je staat echt aan de beginpoort van de psychiatrie en hebt meer een coördinerende rol.”

Speelt het dan ook mee dat het vooral kortlopende trajecten zijn?

“Ja, daar hou ik van. Ik hou van de acute zorg. In mijn tijd bij de asielzoekers was ik tijdens en buiten mijn spreekuur om ook in de triage aan het werk. Ik vind het fijn om gelijk lijnen uit te zetten. Bij ons is de insteek dat mensen niet langer dan 6 weken kortdurende zorg hebben, waarmee je voorkomt dat een opname plaatsvindt. Je bent op een heel kort tijdsbestek aan het bedenken welke kant die zorg op moet.”